Samen met collega Roos zit ik aan tafel. Nou ja, zitten…. we stuiteren rond een tafel waarop een groot sprookjesboek ligt. We zijn het project ‘Ssst, luister… een sprookje’ aan het updaten, met nieuwe kennis, nieuwe ervaringen en vooral heel veel enthousiasme. Roos en ik zijn allebei opgegroeid met sprookjes en we zouden wel een hele boekenkast willen proppen in de vier lessen die we op scholen gaan geven. Maar ook hier geldt: kill your darlings…… Stuk voor stuk moeten de leukste sprookjes het ontgelden ten faveure van andere, nòg leukere sprookjes. We proberen een mix te vinden tussen bekende klassiekers, wat onbekendere en onze eigen (dertig!) favorieten….
Roodkapje, Hans en Grietje en De Gelaarsde Kat winnen de strijd en de laatste les doen we een knotsgekke sprookjesquiz met de leerlingen. Natuurlijk wordt er ook elke les geknutseld, glunderen we een gaan aan de slag met prototypes, kleurplaten etc.
“De eerste les komen we binnen met een grote gouden spookjeskist” hadden we bedacht. Deze kist was al gemaakt en prachtig beschilderd door collega Stefan. En zo kom ik de klas binnen. Natuurlijk zeg ik, sjouwend met de zware kist, eerst de kinderen gedag. In koor roepen ze terug: goeiemiddag juffrouw……. En dan blijft het even stil. Met één blik op de kist roept er eentje: juf SPROOKJE! En dat zal de komende vier weken mijn bijnaam blijven op deze school. Een naam die ik met trots draag. De leerlingen kennen al best veel sprookjes, maar laten zich elke les met veel enthousiasme meeslepen in weer een sprookje. Sterker, ze kunnen haast niet wachten: aan het einde van de les vragen ze meteen wat we de volgende les gaan doen, maar dat verklap ik natuurlijk nog niet……
Na vier lessen laat ik een klas vol doorgewinterde spookjesliefhebbers achter, net zo stuiterend van enthousiasme als Roos en ik waren toen we deze lessen bedachten. Wat kan het toch heerlijk zijn om je enthousiasme te delen! Ik kan alleen maar zeggen: “en ze lazen nog lang en gelukkig….!”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten