Op je pantoffels naar de bibliotheek

Door Joke de Ridder

Bibliotheek Spoorwijk

Eén keer in de ongeveer zes weken komen ze hier naar toe wandelen: de peutergroepen van kindercentrum David Dak uit de Guido Gezellestraat. Zo ook afgelopen dinsdag: 12 frisse koppies staan voor de deur.

We volgen een vast ritueel: jasjes uit, even als groep bij elkaar: ‘Wat gaan we doen vandaag?!’ en daarna in ganzenpas, langs de luxe waterbak met de schildpadden (‘Dag Alexander en Maxima!’), naar de tribune.

Vandaag heb ik drie prentenboeken klaargezet en wat ik hoop gebeurt: na het voorlezen van het eerste boekje vragen ze om nóg een boekje en nóg een. Een record! Het zijn dan ook dijken van boeken: twee ‘oudjes’: ‘Toen ik klein was’ van Mario Ramos en ‘Karel het kuiken’ van Nick Denchfield en Ant Parker en één vrij nieuwe: ‘Wie hoort bij wie, op de boerderij’ van Philippe Goossens.

Alle drie gaan ze over het thema dat op verzoek van de leidsters centraal staat: moederdieren met hun jongen. Tijdens en na het voorlezen praten we over dierenkoppels. Er komen aardig wat woordcombinaties langs: de kip en het kuiken, het paard en het veulen, het schaap en het lammetje. We zingen: ‘Ik weet dat het lente wordt. Wie heeft je dat verteld? Het lammetje in het veld.’ Een makkelijke meezinger.

Na het voorlezen repeteren we de letter P, van Papa, Pizza, Pannenkoek en Peuter.

De kinderen mogen een P-boek uitzoeken en gaan ‘lezen’ in de prentenboekenhoek.

Voor de jongsten het sein om zoveel mogelijk boeken uit de bakken te halen, door te bladeren en weer terug te zetten. De oudsten duiken echt in een verhaal. Eén van de jongens leest hardop voor met volwassen intonatie (ik hoor mijzelf terug!). Zodra de meeste aandacht naar de schildpadden begint uit te gaan, wordt het tijd om de jasjes aan te trekken. De peuters zijn dan ongeveer 45 minuten binnen. Met een tas vol boeken die ze zelf hebben uitgezocht, gaat het groepje weer terug naar het kinderdagverblijf.

Even later staat groep twee in de gang van de bibliotheek, op pantoffeltjes. Ze komen van boven, waar een dependance van het kindercentrum huist. Dit keer heb ik één boek klaar gezet. Op het moment dat ik wil gaan voorlezen, krijg ik last van een enorme kriebelhoest. ‘Hè wat vervelend. Hebben jullie daar ook wel eens last van?’ Als ze alle tien uitgehoest zijn lezen we ‘Moet je zo hoesten Sam?’ Het verhaal speelt midden in de winter. Hoewel het nu echt lente is, maakt niemand daar een punt van. Integendeel. Zelfs de tweejarigen weten nog hoe leuk sneeuw kan zijn.

Na het voorlezen praten we nog wat na over dichte neuzen, een beetje ziek zijn en écht ziek zijn. Eén van de peuters begint over ‘Karel in het ziekenhuis’. Karel is ‘in’ vertelt de leidster. De groep werkt met het voorschoolprogramma Puk en Ko en heeft al meer boekjes van Karel gelezen. Na het voorlezen zingen we ‘Dag dokter’uit het ‘Grote Liedjesboek’. De kinderen zoeken een P-boekje uit en met een stapel prentenboeken vertrekken ze weer naar boven. Tot de volgende keer!

Jongeren lezen niet? Ze lezen zelfs voor!

Door: Josette Kant, bibliotheek Bouwlust

Al een paar maanden wachten de derdejaars leerlingen van de Hofstede Praktijkschool erop en vorige week was het dan eindelijk zover: het voorleesproject begon!

Tien leerlingen stappen de bibliotheek binnen om lessen te krijgen over voorlezen. Het is wel even giebelen; die koffer waar boeken uitkomen met titels als “Op het potje”. En de peuterboekjes met eerste woordjes; “Die kan jij wel lezen!” zegt een leerling tegen een klasgenoot. Waar die reusachtige tandenborstel voor dient snappen ze wel. “Dat kan je gebruiken bij een verhaaltje over tandenpoetsen”.

De dagen die erop volgden, hebben ze hard geoefend op school. Want vandaag komt er een kleuterklas op bezoek! Dat is toch wel even heel spannend… En als ik heel eerlijk ben, vind ik het net zo spannend.

In de tijd die daarop volgt worden 19 kleutertjes voorgelezen. Alle leerlingen, van leesverslaafden tot leerlingen met AVI-4, doen dit vol enthousiasme. Ze lijken wel te transformeren! Hun juf en ik glunderen van trots.

Wat is dit een mooi begin van de dag.

Pubers lezen voor aan peuters!

Ssst... luister, een hoorspel

Door: Tanja van Spengen, bibliotheek Laakkwartier

Eind februari zijn we gestart met het vernieuwde project ”sssst... luister, een hoorspel”.

In de eerste les heb ik de kinderen uitgelegd wat een hoorspel is, en iets verteld over de geschiedenis van het hoorspel. Natuurlijk liet ik ook een voorbeeld van een spannend hoorspel horen.

 

De kinderen oefenden met diverse materialen.



Het was voor deze kinderen totaal nieuw wat een hoorspel is. Zeker in deze tijd waarin heel veel dingen digitaal en visueel zijn, was het even wennen. Maar naarmate ze er meer over leerden, zagen en vooral hoorden raakten ze steeds meer geboeid en geïnteresseerd.

In de lessen daarna oefenden de kinderen met hoorspelmaterialen, luisteroefeningen en gingen ze in groepjes aan het werk aan hun eigen hoorspel. In de laatste les werden de hoorspelen daadwerkelijk opgevoerd en waren ze toch zichtbaar zenuwachtig. Ze vonden het erg spannend.



Achter het doek werd hard gewerkt...



De groepjes mochten één voor één plaatsnemen achter het grote zwarte doek dat in het lokaal was opgehangen. Omdat de rest van de kinderen hierdoor natuurlijk niets kon zien werd er extra goed en aandachtig geluisterd. Het applaus na dat klonk afloop van de hoorspelen was een goede graadmeter voor het plezier en enthousiasme van de kinderen!